Over buiginkjes en babysardientjes

Een nieuw verslag uit deze gigantische Metropool. We hebben inmiddels een boel van de hoogtepunten uit Tokyo gezien, ik zou haast zeggen: bijna alle hoogtepunten.
Dan vraag je je misschien af hoe dat kan in zo'n gigantische stad, het 'probleem' is een beetje dat het vooral dat is: een gigantische, enorm westerse stad waar je eigenlijk maar vrij weinig van de traditionele Japanse cultuur tegenkomt.
Je hebt wel heel veel van die typische kleine straatjes die heel druk zijn met allemaal winkeltjes en bedrijvigheid maar qua bouwstijl van het merendeel van de gebouwen zou je niet zeggen dat je in Azië bent.
Men zegt dat alles wat je je bij Japan of zelfs überhaupt Azië voorstelt ergens anders te vinden is, namelijk in: Kyoto. Dus waar gaan wij zondagavond heen? Juist, Kyoto :)
Als ik het goed bekeken heb moet het echt fantastisch worden, we hebben een heel programma gevonden om in 2 dagen zoveel mogelijk van ons bezoekje aan deze culturele hoofdstad van Azië te maken dus we zijn razend benieuwd.

Goed, dan verder met onze belevenissen in Tokyo!
We hebben een aantal parken bekeken, dat is wel echt heel gaaf. Het is helemaal het verkeerde seizoen want alles is dor en kaal maar her en der staan nog een paar bomen in goud/rode herfsttooi en je krijgt wel een idee van hoe het in de lente/zomer moet zijn.
In die parken vind je ook heel veel Aziatische toeristen die met zn 10en tegelijk op hun knieën voor de perkjes foto's liggen te maken, waar wij dan weer foto's van maken :)

Vanochtend hebben we de vismarkt bezocht, ook ontzettend mooi. Vooral omdat dit gewoon echt is. Er zijn wel hordes toeristen maar voor de mensen daar is het gewoon keihard zaken doen en je vindt er allemaal nauwe straatjes met marktkraampjes en eettentjes.
We hebben gekookte babysardientjes geproefd en iets van een gedroogd stuk vis met echt alles er nog op en aan. Het smaakte op zich prima maar alleen het idee al dat ik zoiets aan het eten was. naja, het is een belevenis.
Sta je daar met een hand vol kleine grijze wriemeltjes die je met hun oogjes strak aankijken, probeer dat maar eens weg te slikken. (wel gelukt overigens)
Pap, we hebben ook een lekkere snack voor u gekocht als souvenir hahaha :P

Wat ons heel erg opvalt is dat alles extreem georganiseerd en netjes gaat. Zoals ik al eerder zei zijn er echt nergens prullenbakken op straat of in parken maar er ligt nergens ook maar een stukje kauwgom of papiertje op de grond. De boete voor afval op straat gooien is 20.000 yen wat neerkomt op ongeveer 120 euro en geloof me, als je wat op straat zou gooien ben je ook echt de klos want er staan overal mensen op te letten. In de metro staan er overal mensen die zorgen dat het in- en uitstappen georganiseerd verloopt maar je gaat ook allemaal keurig achter een lijn staan (in een kaarsrecht rijtje) en dan stap je één voor één in. Niemand die het hier in zijn hoofd haalt om over de gele streep te stappen voor de metro helemaal stilstaat!

Verder zie je inderdaad nergens mensen enige vorm van affectie naar elkaar tonen behalve heel veel buiginkjes. Geen stelletjes die handen vasthouden of een beetje tegen elkaar aanhangen in de metro, laat staan een kus geven o.i.d.
In de metro mag je niet eten, drinken is wel toegestaan maar ik heb nog helemaal niemand ook maar een hap of slok zien nemen. Ook niet op het station zelf buiten de metro..
Heel apart om te zien hoor. Ik kan me niet voorstellen hoe Noord Korea dan wel niet moet zijn als het hier al zo keurig en strak gaat allemaal.

Ik heb inmiddels een paar stukjes sushi gehad, het is toch niet echt mijn ding hoor.. Maar ik wil alles proberen. Verder hebben we gister met een groepje mensen noodles en wat gefrituurde dingen gegeten, een hele uitdaging met stokjes haha.
Daarna wilden we met ons groepje van 8 nog bij een bar iets drinken, het was een hele tour om iets te vinden.
Eerst gluurden we ergens waar je een trappetje naar beneden ging door een raampje maar dat was piepklein en stampvol. Net toen we de trap weer opliepen kwam er gelijk een ober naar buiten rennen om 'No place' te roepen, ja dat hadden wij ook al geconcludeerd.
Vervolgens kwamen we bij iets wat er vanuit de verte heel tof uit zag maar waar in totaal 5 mensen in pasten (echt waar) en er was ook een bovenverdieping maar we waren een beetje onzeker over wat ons daar te wachten stond dus toen zijn we maar verder gegaan :P
Leek een beetje luguber en apart.

Uiteindelijk kwamen we in een soort Cantine Mexicana terecht waar we wel alleen drankjes mochten nuttigen. We werden helemaal naar achteren meegenomen en uiteindelijk ergens in een soort privé hok voor 8 personen geplaatst waar je helemaal niets meer van de bar zag of hoorde. Hilarisch, zaten we daar met zn allen. Oke... Komt er zometeen ook iemand buikdansen ofzo?
Op zo'n moment is het Engels van de bevolking niet goed genoeg om ze te vragen 'Hey, mogen we ook bij de rest van de mensen zitten?'
Er gebeurde verder niks raars, we hebben lekker een cocktail gedronken en Gergö en ik zijn daarna nog op een hele hoge toren geweest om Tokyo by night te bewonderen.
Dan kun je weer alleen maar verzuchten hoe groot deze stad wel niet is. Al die lichtjes tot ver voorbij waar je ogen kunnen reiken...
Het skydeck was helaas dicht dus we konden alleen vanachter grote ramen kijken en NATUURLIJK stond er weer een gigantische obnoxious kerstboom met allemaal flitsende lampjes en kleuren midden in die ruimte waardoor je op elke foto van het uitzicht de weerspiegeling van de respectievelijk felroze, felblauwe, FLITS FLITS (camera's van de Japanners), felwitte, complete discobal en geluidsshow kerstboom had.
Het was ook wel heel grappig want alle Japanners zaten echt met open mond naar die zingende kerstboom te kijken, wij kwamen vooral voor het uitzicht :)

We zijn inmiddels een kei in rustig simpel Engels praten. Je kunt het beste zo min mogelijk woorden gebruiken en heel veel buiginkjes maken tussendoor. Gelukkig is iedereen uitermate vriendelijk naar toeristen toe.
Oh ja, als je iets geeft doe je dat met 2 handen maar je moet het dus ook met 2 handen aannemen. Dus telkens als we wisselgeld terugkrijgen moet je spontaan je tasjes/beker koffie/hand van je geliefde (oh nee, want je mag elkaar hier niet aanraken) loslaten om met weer een prachtig buiginkje het geld met 2 handen aan te nemen. Heel bijzonder om zo'n andere cultuur live mee te maken!

Nou, dat waren alle belevenissen wel weer!
Morgen is Gergö de hele dag vrij en gaan we op een uitstapje naar een kustplaats een uurtje vanaf Tokyo. Heel benieuwd wat we daar allemaal tegenkomen!