Kamakura en weer een food-adventure!
Blijf op de hoogte en volg Anke
13 December 2014 | Japan, Tokio
Gisteren zijn we op een dagtripje naar Kamakura geweest.
Dit was heel erg leuk en ook veel authentieker Japans dan wat we tot nu toe in Tokyo gezien hebben.
Met een piepklein spoorlijntje gingen we tussen de huisjes door naar een stationnetje vanaf waar we verschillende tempels bezocht hebben. Het was lekker rustig, uitzicht op zee.. Echt heel erg fijn. We hebben wat plaatselijke lekkernijen geprobeerd waaronder sweet potatoe ijs en een soort snackballetjes in allerlei vruchten- maar ook hartige smaken.
Het was ook al een hele ervaring om hier met de trein heen te gaan vanuit Tokyo want de stad houdt gewoon nooit op.
Na een uur heb je nog niet een keer een tussenstukje met groen gezien, het zijn alleen maar flats die tegen elkaar aan gedrukt staan afgewisseld met kleine huisjes die tegen elkaar aan gedrukt staan.
Aan het einde van de dag vielen we met onze neus in de boter want in de laatste tempel was een traditionele Japanse bruiloftsceremonie bezig die we bijna helemaal mee konden maken.
Heel speciaal, heel anders.. Überhaupt in zo'n ver afgelegen land zijn verandert echt je hele perspectief op heel veel dingen.
Verder vandaag alweer een avontuur met voedsel, met dit keer een enigszins racistisch tintje. Nederland, stop maar met al dat gezeur: bij ons valt het nog best mee.
Vandaag was de ALMA workshop in Mitaka, een stadje een half uur buiten Tokyo. Ik ging met Gergö mee om daar een beetje te werken en afgezien van de lage tafeltjes waar onze benen niet onder pasten was het echt een prima dag met een lekkere lunch en leuk gezelschap.
's Avonds zouden we bij een mooi Japans restaurant gaan eten met de ongeveer 20 man die aanwezig waren bij de conferentie.
Gergö en ik waren wat eerder daar dus wij gingen alvast naar boven (het was op de derde verdieping.)
Dus wij komen daar binnen en lopen tegen 3 héle verbaasde Japanners aan die echt geen woord Engels spraken.
Wij probeerden iets te vertellen over dat we om half 7 een reservering hadden voor een groep van 20 man, wat op een gegeven moment alleen nog maar bestond uit 'BIG (armen wijd) group' En dan 2x 10 vingers laten zien.
Nee, ze hadden echt géééén idee waar we het over hadden. Nou, arigato dan maar en we wachten wel beneden.
Beneden aangekomen kwamen er al snel nog 4 anderen aanlopen en we besloten het nog een keer te proberen. Nou, weer met allerlei prachtige gebaren en simpel Engels geprobeerd of we er wat van konden maken en we kregen ze nu zover dat ze hun schema erbij pakten en de namen bij langs konden gaan maar we herkenden niet echt iets, alleen Japanse namen. Ondertussen hadden ze hun Engelse expert erbij gehaald, die riep de hele tijd: Reserved? En dan knikten wij heftig ja en vervolgens knikte hij nee.
Goed, wéér naar beneden.. weer wachten.. Uiteindelijk kwamen er nog meer mensen aanlopen en waren we allemaal in een beetje een jolige bui om de aparte situatie omdat wij ons behoorlijk afvroegen hoeveel groepen van 20 man dit piepkleine restaurantje kon hebben op 1 avond toen opeens vanuit de lift een van de Japanse vrouwen van de conferentie die alles geregeld had ons op kwam halen?!
'Sorry, sorry' (met de befaamde big smile en heel veel buiginkjes)
Oké.. Nou, wij allemaal wéér in die lift en omhoog en toen we binnenkwamen was het opeens TOTAAL omgeslagen.
Hetzelfde personeel wat tot 2 keer toe totaal verbaasd naar ons had gekeken stond nu opeens vriendelijk te lachen en 'sorry sorry' te roepen en we werden direct een aparte ruimte ingebonjourd die werkelijk subliem ingedekt was voor 20 personen.
We waren inderdaad de enige groep van de avond maar wat bleek nu, veel van de échte Japanse restaurantjes zoals deze, die vaak op een verdieping van een gebouw zitten, weigeren buitenlanders.
Echter, de Japanse leden van de conferentie hadden gereserveerd en daarom mochten wij dus als groep naar binnen.
Heel bijzonder dat we dat mee konden maken maar het voelde ook behoorlijk suf met het idee dat we eerst 2 keer geweigerd werden voordat ze zich realiseerden wie we waren en ze daarna opeens poeslief deden.
Goed, de maaltijd: werkelijk fantastisch!
Er stonden grote 'fondue'pannen op tafel met daarin allerlei zeevruchten en heet water waar je vervolgens dingen uit kon vissen maar ook zelf dingen van de tafel in kon koken.
We kregen tussendoor allemaal kleine hapjes geserveerd en ook prachtige salades en stukjes vlees.
Het was echt een koningsmaal waarbij we aan het eind allemaal noedels kregen die we in dezelfde pannen gooiden met de overgebleven groenten/vlees/vis en dat dan vervolgens ook nog op konden eten.
Een hele verrassende nieuwe Japanse ervaring weer en wederom: blij dat ik dit allemaal mee mag maken :)
Dit was heel erg leuk en ook veel authentieker Japans dan wat we tot nu toe in Tokyo gezien hebben.
Met een piepklein spoorlijntje gingen we tussen de huisjes door naar een stationnetje vanaf waar we verschillende tempels bezocht hebben. Het was lekker rustig, uitzicht op zee.. Echt heel erg fijn. We hebben wat plaatselijke lekkernijen geprobeerd waaronder sweet potatoe ijs en een soort snackballetjes in allerlei vruchten- maar ook hartige smaken.
Het was ook al een hele ervaring om hier met de trein heen te gaan vanuit Tokyo want de stad houdt gewoon nooit op.
Na een uur heb je nog niet een keer een tussenstukje met groen gezien, het zijn alleen maar flats die tegen elkaar aan gedrukt staan afgewisseld met kleine huisjes die tegen elkaar aan gedrukt staan.
Aan het einde van de dag vielen we met onze neus in de boter want in de laatste tempel was een traditionele Japanse bruiloftsceremonie bezig die we bijna helemaal mee konden maken.
Heel speciaal, heel anders.. Überhaupt in zo'n ver afgelegen land zijn verandert echt je hele perspectief op heel veel dingen.
Verder vandaag alweer een avontuur met voedsel, met dit keer een enigszins racistisch tintje. Nederland, stop maar met al dat gezeur: bij ons valt het nog best mee.
Vandaag was de ALMA workshop in Mitaka, een stadje een half uur buiten Tokyo. Ik ging met Gergö mee om daar een beetje te werken en afgezien van de lage tafeltjes waar onze benen niet onder pasten was het echt een prima dag met een lekkere lunch en leuk gezelschap.
's Avonds zouden we bij een mooi Japans restaurant gaan eten met de ongeveer 20 man die aanwezig waren bij de conferentie.
Gergö en ik waren wat eerder daar dus wij gingen alvast naar boven (het was op de derde verdieping.)
Dus wij komen daar binnen en lopen tegen 3 héle verbaasde Japanners aan die echt geen woord Engels spraken.
Wij probeerden iets te vertellen over dat we om half 7 een reservering hadden voor een groep van 20 man, wat op een gegeven moment alleen nog maar bestond uit 'BIG (armen wijd) group' En dan 2x 10 vingers laten zien.
Nee, ze hadden echt géééén idee waar we het over hadden. Nou, arigato dan maar en we wachten wel beneden.
Beneden aangekomen kwamen er al snel nog 4 anderen aanlopen en we besloten het nog een keer te proberen. Nou, weer met allerlei prachtige gebaren en simpel Engels geprobeerd of we er wat van konden maken en we kregen ze nu zover dat ze hun schema erbij pakten en de namen bij langs konden gaan maar we herkenden niet echt iets, alleen Japanse namen. Ondertussen hadden ze hun Engelse expert erbij gehaald, die riep de hele tijd: Reserved? En dan knikten wij heftig ja en vervolgens knikte hij nee.
Goed, wéér naar beneden.. weer wachten.. Uiteindelijk kwamen er nog meer mensen aanlopen en waren we allemaal in een beetje een jolige bui om de aparte situatie omdat wij ons behoorlijk afvroegen hoeveel groepen van 20 man dit piepkleine restaurantje kon hebben op 1 avond toen opeens vanuit de lift een van de Japanse vrouwen van de conferentie die alles geregeld had ons op kwam halen?!
'Sorry, sorry' (met de befaamde big smile en heel veel buiginkjes)
Oké.. Nou, wij allemaal wéér in die lift en omhoog en toen we binnenkwamen was het opeens TOTAAL omgeslagen.
Hetzelfde personeel wat tot 2 keer toe totaal verbaasd naar ons had gekeken stond nu opeens vriendelijk te lachen en 'sorry sorry' te roepen en we werden direct een aparte ruimte ingebonjourd die werkelijk subliem ingedekt was voor 20 personen.
We waren inderdaad de enige groep van de avond maar wat bleek nu, veel van de échte Japanse restaurantjes zoals deze, die vaak op een verdieping van een gebouw zitten, weigeren buitenlanders.
Echter, de Japanse leden van de conferentie hadden gereserveerd en daarom mochten wij dus als groep naar binnen.
Heel bijzonder dat we dat mee konden maken maar het voelde ook behoorlijk suf met het idee dat we eerst 2 keer geweigerd werden voordat ze zich realiseerden wie we waren en ze daarna opeens poeslief deden.
Goed, de maaltijd: werkelijk fantastisch!
Er stonden grote 'fondue'pannen op tafel met daarin allerlei zeevruchten en heet water waar je vervolgens dingen uit kon vissen maar ook zelf dingen van de tafel in kon koken.
We kregen tussendoor allemaal kleine hapjes geserveerd en ook prachtige salades en stukjes vlees.
Het was echt een koningsmaal waarbij we aan het eind allemaal noedels kregen die we in dezelfde pannen gooiden met de overgebleven groenten/vlees/vis en dat dan vervolgens ook nog op konden eten.
Een hele verrassende nieuwe Japanse ervaring weer en wederom: blij dat ik dit allemaal mee mag maken :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
