Utah!

En zo worden we wakker in Utah…
Gisteren vlogen vanaf Amsterdam in 10 uur tijd rechtstreeks naar Salt Lake City. Hoewel we allebei al veel vaker naar de VS gevlogen zijn was het voor ons beiden de eerste keer dat we vanuit het vliegtuig bij IJsland/Groenland ijsschotsen in de zee konden zien drijven. Dat was echt tof, en ik realiseerde me ook direct wat een voorrecht het is dat we weer zo’n bijzondere reis kunnen en mogen maken.

In Salt Lake City aangekomen gingen we eerst een auto huren. Na een gezellig praatje met de man achter de balie kregen we gratis een upgrade naar een wat ruimere auto :) Dus wij komen daar bij die auto aan, ik deed de deur open en ik begon gewoon keihard te lachen. Zoals sommigen van jullie weten rijden we zelf in een Opel Meriva (motto: als het maar rijdt) en dit was in vergelijking daarmee echt net de Batmobile. Waar in de Meriva het ergste dat je kan overkomen is dat je per ongeluk de ruitenwisser aandoet in plaats van je richtingaanwijzer, moet je hier gevoelsmatig oppassen dat je niet de raketten activeert. De stoelen stonden ook in standje ‘ligstoel aan het zwembad’ dus we moesten eerst op zoek naar de knopjes/hendeltjes voor de stoel. Die hadden we al snel gevonden, maar toen begon de lol: hoe gaat de stoel naar voren.
We waren allebei bezig met maar gewoon random wat proberen met de 3 knoppen die we hadden, waarbij we om en om als sandwich dubbelgevouwen werden, opeens plat achterover lagen en volgens Gergö ook een stoelmassage vonden. Vervolgens drukte Gergö op een knopje op de achteruitkijkspiegel en belden we opeens per ongeluk met een bedrijf, die we uitgelegd hebben dat het een foutje was en dat we onze auto nog niet helemaal snapten. 

Hilariteit alom maar na 10 minuten konden we op pad! (ik durf te wedden dat je nog nooit zo’n lang verhaal over het onderwerp ‘auto huren’ hebt gelezen)


In het hotel aangekomen was het ongeveer half 2 ’s middags plaatselijke tijd. Nu is er in Salt Lake City echt heel weinig te beleven, maar wat ze wel hebben is het Temple Square. Dat is een beetje de Holy Grail voor de mensen van de LDS Church of Jesus Christ (de Mormonen) en op een vreemde manier (als je er wat vanaf weet) ook een bijzondere attractie om te zien. Het is een soort groot omheind complex met mooie tuinen en gebouwen die je, op de tempel na, ook allemaal van binnen mag bekijken.
Overal op het terrein lopen vrijwilligers van de kerk rond die de mensen aanspreken. Niet om te evangeliseren, maar gewoon om uit te leggen wat je allemaal kunt zien en om gratis rondleidingen aan te bieden. We hebben de twee bezoekerscentra bekeken, waarbij je onder andere een grote maquette met de inhoud van de tempel kon zien.
Ook zijn we in de Tabernacle geweest, wat het gebouw voor de koren en orkesten is. Daarna zijn we nog in het Memorial Gebouw geweest. Dit was vroeger een 5 sterren hotel en wordt nu gebruikt als kantoorruimte voor de kerk, maar ook voor de 40 bruiloften die er per dag (!!) worden gehouden. 
Het was wel super leuk dat je overal naar binnen mocht lopen want de gebouwen zien echt adembenemend. Je ziet dat ze het financieel wel heel erg goed voor elkaar hebben, maar hoe ze dat precies doen houdt de kerk in de VS goed geheim.
Een bijzonder ‘uitje’ en we zijn van plan om op onze laatste dag, als we teruggaan, nog een paar andere gebouwen te bekijken want we zijn niet overal aan toegekomen. Dan willen we onder andere het gigantische conferentiecentrum nog bekijken, maar ook de grootste genealogische bibliotheek ter wereld (opgericht om familieleden op te sporen die nog niet bekeerd waren) en de huisjes waar Brigham Young met zijn grote schare woonde. 
Wisten jullie trouwens dat Salt Lake City gesticht is door een groep Mormonen van maar liefst 143 mannen, slechts 3 vrouwen en 2 kinderen? 
Nu hebben we heerlijk geslapen en stappen we zometeen in de auto om naar het zuiden te rijden, naar onze eerste stop: Arches National Park!