Binnenkort...

Mijn '6 maanden moeder jubileum’ vierde ik met mijn baby op schoot op de wc.
Om te voorkomen dat ik binnen twee regels al een schietschijf voor andere moeders word, laat ik de uitleg hiervoor achterwege.
Ik besloot dat het na een half jaar puzzelen hoe dit kleine wezentje in elkaar steekt het leuk zou zijn om eens wat woorden te wijden aan het ouderschap, maar alle onderwerpen die in mij opkwamen werden door mijn brein onmiddellijk als kleiduiven uit de lucht geschoten.
Nogmaals, dat hele schietschijf gedoe waar ik geen zin in had. (we blijven even in thema schieten)

Iedere ouder wil het beste voor zijn/haar kind en het lijkt wel alsof met de exit van het kind uit ons lichaam er een oer-moraalridder in ons opstaat.
Daar waar het je in je pre-baby leven geen zak kon schelen hoe je buurman Piet en buurvrouw Connie hun kind opvoeden, vind je jezelf post-baby ineens met een verrekijker voor het raam al mopperend op het feit dat zij een ander soort vet door de mag-ik-toch-hopen-zelfgemaakte groenteprut van kleine Sjonnie doen.

Omdat hier al véle gezapige stukken over geschreven zijn, laat ik het hierbij. (plottwist! tumtumtummmmm!)
We gaan zeer binnenkort namelijk voor het eerst met baby op (vlieg)vakantie en mijn speurtocht naar een leuk appartementje in Zuid Portugal is als onderwerp een stuk fleuriger dan de filosofie achter de ‘we willen allemaal het beste voor ons kind’ discussie.

Waar ons criterium pre-baby was: ‘Zo excentriek en afgelegen mogelijk, geen andere toeristen, tussen de locals, liefst met wat karakteristieke figuren om leuke blogs over te schrijven’, zijn de criteria post-baby toch wat anders.
Ik zie mij Dakota nog niet in de kikkerpoel naast ons kleihutje in bad doen, bijvoorbeeld. Het is toch wel fijn als het huisje een bepaalde vorm van baby-uitrusting heeft.
Al snel stootte ik op een omschrijving van een appartement met de volgende tekst:
‘As you can see in the pictures underneath the bed we have a space for your child’
- foto van een twee persoonsbed in een niet mega ruime slaapkamer-
…

Goed, toen ik wat verder keek zag ik dat er onder de ‘master bedroom' een soort kruipruimte was, omgetoverd tot kinder(martel?)kamer.
Het zag eruit als de droom van een gemiddelde ontvoerder die iemand ergens kwijt moet. Ze hadden de massieve betonnen muren nog wel in een leuke roze kleur geschilderd, maar dat maakte het eigenlijk alleen maar nog meer sinister.
Ik vroeg mij natuurlijk direct af wat het verhaal achter dit huisje was en of ik er erg ver naast zat met mijn gijzelkamer idee, maar Gergö vindt ‘ja maar daar kan ik straks leuk over schrijven’ niet doorslaggevend als criterium voor ons onderkomen.
Dus helaas, we zullen het nooit weten.

Wat ik verder heb ontdekt tijdens mijn zoektocht:
- Familie vriendelijk kan bijvoorbeeld betekenen: er zit een dak op dit huis.
- Familie vriendelijk kan ook betekenen: er is baby bestek aanwezig. Geen kinderstoel, bedje of badje, maar wel bestek.
- Op Airbnb werkt het met de foto’s als volgt:
Als je een oude ezelstal als appartement verhuurt en je kunt er echt niets van maken op de foto’s, dan fotografeer je gewoon het hoopje stenen dat je in de vensterbank hebt liggen. En het vaasje met bloemen dat bij de voordeur staat. En de linker-achterhoek van het bed. En een surfplank die op het grasveld naast het huis ligt.

Morgen gaan we officieel iets boeken, ik denk dat het een middenweg zal worden tussen ‘middle of nowhere’ en ‘bewoonde wereld’
En Dakota mag gewoon, net als thuis, lekker bij ons op de kamer. (hé, daar ga ik toch nog, voel gelijk een pijl in mijn bil prikken)