Joehoe uit Bayern

Op het moment dat ik dit schrijf strelen weelderige klanken van de overbuurman mijn oren. Volgens mij volgt hij momenteel van die 'ontdek je instrument' lessen en zo te horen is de viool nog niet zo'n groot succes. Ik hoop dat hij komende week iets anders mee naar huis krijgt..

Er zijn al weer 2 weken voorbij gevlogen sinds ik mijn laatste bericht heb geschreven dus laat ik beginnen bij vorig weekend. We hebben toen de trein naar Oberammergau genomen om daar een spannende wandeling te maken. Eerst met de kabelbaan de berg op en vanaf daar aan de slag. Allereerst stond onze wandeling al niet echt op de borden met 'deze wandelingen kun je gezellig met de familie maken' tips en toen we begonnen stond er op de bordjes van onze Hike aangegeven dat het 'nur für geübte' was. Daar laten wij ons natuurlijk niet door uit het veld slaan en het ging eigenlijk ook heel erg goed.
Tot we op een gegeven moment een zijpaadje namen om 'even' een geocache te pakken.
Al snel bleek dat dit geen pad was.
Het ging nogal stijl naar de punt van die berg toe en tegen de tijd dat we dachten: ok, dit is eigenlijk best wel eng en moeilijk, waren we al zo ver dat we besloten om maar door te gaan. Op een gegeven moment balanceerden we langs randjes die ik maar niet op de foto gezet heb en toen we op 20 meter afstand van de cache waren durfde ik echt niet meer.

Dus ik stond stijf tegen een grote rotspunt aangeknuffeld terwijl Gergö de laatste meters aflegde en de cache gelukkig snel vond. En dan weer terug... man man man toen we eindelijk weer terug op het gewone paadje waren zagen we er echt compleet verfromfaaid uit. De kiezels zaten tot in mn neusgaten, overal smeren modder en het miezerde ook dus we waren tot op het bot verkleumd van het langzame klimmen. Máár we waren weer op het pad! Alleen in een iets minder vrolijk humeur. Tja, en toen moesten we de 'gewone' wandeling nog afmaken en dat was ook al niet mals. Alles was wel gewoon pad maar alleen maar langs afgronden en gevaarlijke rotspunten.
Door de regen was alles vies en blubberig en dan word je onderweg gewoon ingehaald door mensen die daar vrolijk met hun 3 honden aan het wandelen zijn, we voelden ons behoorlijk de toerist. Na een paar uur bereikten we eindelijk de berghut waar we lekkere warme soep hebben gegeten om weer op krachten te komen voor de weg terug. Dit was gelukkig een doodnormaal wandelpad wat we dan ook heel snel af konden leggen.

Vanaf de bergtop bij Oberammergau hebben we toen de Alpine coaster naar beneden genomen, dat was echt zo fantastisch! Een 2 kilometer lang achtbaanrails waar je met een noodgang vanaf rodelt, we hebben genoten.
Onderweg naar huis begon ik rillerig te worden en ik had gelijk al door dat het mis was. Thuis in bed gekropen en vervolgens 2 dagen met koorts op de bank gelegen, niet echt leuk. Gelukkig heb ik daar mijn liefhebbende altijd voor anderen zorgende echtgenoot die geen moment van mijn zijde is geweken en me heerlijk in de watten gelegd heeft.

Doordat ik zo rustig aan kon doen ging het al heel snel weer beter en dinsdagavond kon ik gewoon mee naar ballet.
Dit keer was de les ontzettend vol maar het was wel weer heel erg fijn. Gergös barre maatje was een oudere vrouw in een metallic roze legging en een fel bloemetjespakje met hoog uitgesneden heupen, werkelijk een hilarisch gezicht.

Na balletles hadden we al een smsje van mama of we even konden Facetimen. Ik keek even hoe laat het verstuurd was en we hebben teruggesmst dat we nog onderweg naar huis waren.
Toen we uit de metro kwamen lopen hoorden we op een gegeven moment achter ons opeens 'hallo! hallo!' dus wij draaien ons om en wie lopen daar?! Mama en papa! Nou, onze verbazing was echt in geen woorden te beschrijven. Wat hebben we gelachen, want zij hadden al een behoorlijke tijd zitten wachten omdat niemand wist dat wij naar ballet toe waren. Dus snel naar huis om een borreltje te drinken en even bij te kletsen.

De volgende dag was mijn verjaardag die ik nu opeens niet meer zo alleen hoefde te vieren. Gergö had al vrij genomen want hij had een verrassingsdate voor me georganiseerd maar we hebben nu gekozen om dan met zn 4en de stad in te gaan. Dus leuk een beetje rondgekeken, kopje koffie gedronken en 's middags Schloss Nymfenburg bewonderd.

De volgende dag moest Gergö gewoon werken en zijn wij met zn 3en naar Garmisch Partenkirchen gegaan om daar het olympische gebeuren en de Partnach kloof te bewonderen. Het was fantastisch weer, pas toen we weer terug in de trein gingen begon het te regenen.
De volgende ochtend hebben we ze terug naar het vliegveld gebracht en toen was het weer stil :)

Voor mijn verjaardag heb ik heel erg veel lieve berichten, kaartjes etc ontvangen, waarvoor heel veel dank! Ze staan gezellig in de vensterbank. Ik had ook nog een lezersvraag: wat doe je de hele dag? :)
Gergö heeft nog niet zijn nieuwe laptop van het werk dus ik kan niet iedere dag schrijven. Soms mag ik de laptop een dag hebben en dan zit ik echt van 9 tot 5 te typen, lezen, herschrijven enz.
De andere dagen gebruik ik om op de ipad een beetje research te doen, tips te zoeken en ideeën op te schrijven/te associeren.
Dit gaat eigenlijk nog veel beter dan ik verwacht had, ik beleef er ontzettend veel plezier aan en heb aan het einde van de dag echt het gevoel dat ik iets bereikt heb.

Het appartementen zoeken gaat zn gangetje. Het appartement dat we graag wilden hebben ging niet door omdat de eigenaar op het contract zag staan dat het maar een 3 jaars contract is. Gergö heeft toen gelijk via Eso een briefje aangevraagd waar alles op staat behálve hoe lang we blijven :) Hopen dat dit helpt!
Gelukkig was die makelaar heel vriendelijk en maandagochtend bericht hij mij over 2 andere flats. Daarnaast hebben we nog 2 andere bezichtigingen staan deze week dus we zullen zien..

Gisteren zijn we ook naar een aantal autodealers geweest.
Dat was een beetje raar maar wel leerzaam. Allereerst was er bij geen van de dealers iemand waarvan je zegt: die wil graag een auto verkopen. Ik had verwacht dat ze als een soort parasiet op je rug zouden springen tot je een auto gekocht hebt maar we moesten echt ons best doen om de aandacht van iemand te krijgen. Uiteindelijk was het allemaal een beetje te duur doordat iedere gebruikte auto nog steeds heel nieuw was en dus echt niet onder de 15.000 euro uitkwam. We hebben nu via een ander bedrijf op internet gekeken en daar op een aantal dingen gereageerd. We hopen dat we daar eventueel morgen heen kunnen om een proefrit te maken want een eigen auto zou wel heel prettig zijn!