Dag 1 in Tokyo

Gistermiddag heb ik eerst Gergö opgehaald bij de conferentie en toen zijn we de stad in gegaan. 
We gingen eerst naar het grootste station ter wereld, 2 miljoen reizigers per dag.
Er zijn ongeveer 200 uitgangen, dat we daar goed uit zijn gekomen is echt een mirakel. 

Vanaf daar zijn we naar een grote uitkijktoren gewandeld en hebben vanaf de top de hele stad bekeken. Tokyo is écht enorm, met recht de grootste metropool op aarde. Waar je ook kijkt er komt geen einde aan de gebouwen. In de verte kun je normaal Mount Fiji zien maar het was veel te heiig.
Overigens prachtig weer hier verder, stralend zonnetje en blauwe lucht bij een temperatuur van ongeveer 10 graden. 


Vervolgens gingen we naar een plek in de stad waar een beroemd zebrapad is, waar ook Wie is de Mol ooit een opdracht heeft gedaan. Het deed me een beetje denken aan Times Square met alle lichtreclame en winkels. Over het kruispunt lopen dan een aantal hele grote zebrapaden, zowel voor rechtdoor als om schuin over te steken. 
Als het licht op groen gaat dan zwermen de mensen met honderden tegelijk over die zebrapaden naar de andere kant, echt prachtig om te zien. 


Daarna gingen we door naar een beroemde Japanse markt. Hier werden hele aparte dingen verkocht, vooral veel vis (vers en gedroogd) maar ook puppy’s vanachter een raampje.
Verder zagen we overal zeewier en gedroogde zeebeestjes, onder andere octopus.. 
Al die tentakels zagen er niet erg appetijtelijk uit, wij hielden het maar bij fruit op een stokje.


Tot slot hebben we nog bij een andere markt gekeken die uitliep op een grote tempel. 
Heel leuk om alle rituelen die de mensen doen te zien en overal foto’s van te maken. Tja, we staan nu een keer aan de andere kant. Pay back voor al die jaren dat ik (ongevraagd, zelfs tot in groepsformatie) gefotografeerd werd! :) 


’s Avonds hebben we lekker bij een Italiaans restaurant gegeten. Ja, ik zie jullie denken.. ben je in Japan.. Als je hier op straat rondkijkt kun je bij driekwart van de restaurants niet eens zien dat het een restaurant is (japanse tekens) en als je dan iets gevonden hebt zie je allemaal plastic varianten van het eten in de etalage staan maar dan weet je nog niet wat er in zit. Wij hielden het maar op veilig, dingen proberen/proeven is heel leuk maar je moet ook gewoon een stevige maaltijd op een gegeven moment. 
Hopelijk vinden we bij de conferentie een Japanner die ons mee kan nemen naar een echt goed Japans restaurant en die ons kan vertellen wat lekker is om te bestellen. 


Het is wel echt een enorme cultuurshock om hier rond te lopen. Ik heb al best veel van de wereld gezien maar dit is echt weer zó anders! 
Misschien ook omdat ik nooit heel veel met Azië heb gehad en me er dus ook nooit erg in verdiept heb hoor.


Alles is extreem schattig. Alle stemmetjes klinken heel schattig, alle plaatjes zijn schattig, geluidjes op straat, geluidjes in de metro. Allemaal een beetje computer/anime achtig. Lijkt heel stereotype maar het is echt zo.. zo’n stereotype komt natuurlijk ook niet uit de lucht vallen. 

Wat wel grappig is, wij hebben in Duitsland een vriendin die uit China komt en die vindt in Duitsland alle woorden te lang en te moeilijk om te onthouden. Nu we hier zijn begrijpen we haar in een keer volkomen.
Als we een station in het boekje zien staan en we willen het online opzoeken zijn we niet in staat om het ook maar 5 seconden te onthouden. 
Was het nou Akasaka, Sakaaka, Asakasa, Asakaka..? 
Bovendien kom je ook namen tegen als: (hier moet ik echt het boekje even bij pakken)
Machinayaekimae, Akabanebashi en Itabashihoncho. 
Een hele bijzondere gewaarwording om je zo analfabeet te voelen. 


Wij hadden verwacht dat er veel meer ook in het engels/latijn schrift zou zijn maar dat valt echt ‘tegen’. Je moet echt goed van te voren plannen wat je wilt zien/doen/eten want op de bonnefooi raak je hopeloos verdwaald. Dat past dus niet zo goed bij onze manier van vakantie vieren want ‘we zien wel wat we tegenkomen’ in zo’n grote stad…


De Japanners zijn overigens bijzonder vriendelijk en netjes. Er wordt inderdaad de hele dag met het hoofd geknikt/gebogen en dat is eigenlijk best een dankbaar non-verbaal communicatiemiddel want ik weet alleen Arigato (bedankt) en Nana (7, omdat Boeing 777 Boeing Nananananana wordt hihi) dus we knikken en buigen beleefd naar iedereen.
Vervolgens storten ze in de winkel rustig een stortvloed aan Japans over je uit waarna wij weer vriendelijk knikken en buigen en denken: ‘Kijk even naar ons uiterlijk, denk je echt dat we Japans spreken?’


Verder is er nog een bijzonder fenomeen:
De straten zijn brand, maar dan ook echt brandschoon. Ik heb nog niet 1 vuiltje op straat zien liggen maarrrrr er staan NERGENS prullebakken! 
Wij hebben gisteren wel 2 uur met ons afval in een plastic zakje gelopen omdat je op straat gewoon geen prullenbakken hebt. 
Hebben ze stukken beter voor elkaar dan in Nederland, way to go Tokyo! 


Tot slot, iets wat enorm opvalt:
Sinds een aantal jaren zie je in Tokyo overal kerstversiering. Ze vieren dit zelf niet maar het is een tegemoetkoming voor alle toeristen die dit wel doen. Dit lijkt echter helemaal nergens naar, het past hier gewoon niet. Het komt enorm gekunsteld over, zovan: ok, laten we hier 1 kerstslinger ophangen en dan is er een kerstsfeer.
Al die typisch japanse winkeltjes hebben allemaal stickers met 'merry christmas' op hun waar.
Heb je een typisch Japans park/plein: staat er een kerstboom. Maar je merkt gewoon heel erg dat het verder totaal niet leeft, een beetje alsof we in Nederland ineens allemaal dingen voor het Chinees nieuwjaar op zouden ophangen.
Wat mij betreft mogen ze die kerstversiering laten en het bij hun eigen cultuur houden..

Zometeen haal ik Gergö weer op en gaan we naar een groot park met een prachtige tempel. Verder vandaag op het programma: de grootste anime winkel ter wereld en ‘elektronica land’ waar de meest bijzondere high tech snufjes verkocht worden. 
Moet weer heel bijzonder worden!