Bizar Boston

Op het moment van schrijven zit ik in onze Best Western in de Green Mountains. Weliswaar een dag te vroeg, hoe dat zo gekomen is is een mooi verhaal.. We zouden geen Anke en Gergö heten als er niet de meest bizarre dingen gebeuren dus ook nu weer bracht onze reis op dag 1 al weer avonturen met zich mee.

Mijn vlucht ging heel voorspoedig en na het chaggerijnig half Boston doorslepen van mijn koffer kwam ik eindelijk aan bij de B&B waar Gergö eerst via de universiteit overnachtte. We zouden daar nog 2 nachten samen blijven en daarna verder doorgaan met onze eigen reis.
Ik kom aan en Gergö was er nog niet, maar wel onze hostess (op leeftijd) die me uitgebreid ging uitleggen hoe alle sloten op de deur werkten.
Ik was vooral verbaasd over de inrichting, het was een soort mix tussen een aziatische 'beppe' stijl en wat meer oud amerikaanse pioniers tintjes.
Er bleek gelijk al dat er een probleem was want we waren van kamer verhuisd maar haar man had het niet op een rijtje en had weer andere mensen naar die kamer verhuisd dus lang verhaal we moesten even wachten tot dat gezinnetje er was zodat we in hun kamer konden. Juist!
De kamer die wij kregen was echt gigantisch groot. Overal stoffige kleden, een houten hemelbed en een badkamer.. echt niet te geloven. Helemaal zwart betegeld met een gigantisch bubbelbad, overal gouden kranen en nog meer ouderwetse beppe kleden!
De douche leek echt een beetje alsof je in Voldemorts kelder aan het douchen was.
Je kreeg ook wel een beetje het gevoel van die film van Laurel & Hardy waarin Oliver droomt dat hij een groot geldbedrag erft maar als ze naar het huis van de beste vrouw gaan blijkt dat ze een koele moordernares is die het op hun gemund heeft en ze in hun slaap de keel wil doorsnijden.
Nou.. als ik nu geen sfeerplaatje heb neergezet weet ik het ook niet meer. Voel je vrij om er nog wat meer drama bij te bedenken.

Nu had ik bedacht dat ik morgen foto's zou maken van alles in huis maar daar is het niet meer van gekomen. (vandaar het uitgebreide sfeerplaatje)
Dat begon vanochtend bij een al evenzo bizar ontbijt. Je komt in een soort Freylemaborg kamer met een chique gedekte tafel waar je met alle gasten van de B&B eet.
De man van onze hostess, Robert, verzorgt elke dag het ontbijt maar er is wel echt iets mis met hem want hij heeft gewoon geen korte termijn geheugen. Hij had ons net aan tafel neergezet en uitgelegd wat hij aan het maken was, liep terug naar de keuken, waarna hij toen Gergö in de keuken kwam om iets op te halen weer de hele trits afging (goedemorgen, hoe heb je geslapen, we eten dit en dit..) en dat terwijl Gergö er al veel langer was! Hij bleef ook de hele tijd handen geven alsof hij je voor het eerst zag en het was eigenlijk supergrappig want zodra hij een andere kamer inliep was hij alles weer vergeten en kon je gewoon opnieuw beginnen.
Als Dory uit Finding Nemo een mens was had ze in hem haar perfecte match gevonden.
Wij moesten best snel eten want we gingen op Whale Watch en toen we dat gingen melden kwam de hostess met een vraag. Ze had vernomen dat wij naar de Green Mountains zouden gaan en vroeg of wij heel misschien vandaag al daar heen konden want ze had onze kamer nodig...
Nou, gezien de apartheid van het hele gebeuren, de stoffigheid en het 'hier word ik dus niet gelukkig van' smaakpolitie gehalte vonden we dat eigenlijk wel prima want ze zou onze andere nacht dan ook niet in rekening brengen.
Dus wij op Whalewatch, wat overigens weer fantastisch was... wel 8 walvissen gezien! Natuurlijk gaf de batterij van de camera het op toen ze de touwen van de boot losmaakten om te vertrekken maar gelukkig hebben we wat kunnen filmen met Gergös mobieltjes.
Daarna de auto opgehaald bij het vliegveld en in wederom een heerlijke Dodge terug naar de B&B gereden om de spullen te halen.
Toen we aankwamen kwam Robert er weer uiterst verward aan met de mededeling dat de gasten die nu in onze kamer verbleven wat eerder waren gekomen dus hij had alvast (!!!!!) al onze spullen naar beneden gebracht!
Hij had serieus ALLES wat we in de kamer rond hadden slingeren bij elkaar geveegd en een beetje in de koffers gepropt.

Hij was nogal verbaasd dat wij zelf de kamer weer in wilden om te controleren (ja maar die mensen zijn er al..) maar dat hebben we toch gedaan. Daarna snel alles nog weer uitgezocht, route gedownload en direct vertrokken.
Robert zei wel 3 keer dat hij hoopte dat we nog eens terug zouden komen. Nou Robert, mocht je mijn blog lezen: I DONT THINK SO. En blijf van mijn spullen af de volgende keer.
Ik kon hierdoor dus ook geen foto's maken van de kamer en het huis..

Wij hebben daarna heerlijk bij de Whole Foods Market gegeten en gewinkeld en zijn met zeer hoge snelheid naar de Green Mountains gezoefd. En wat werden we hier hartelijk ontvangen.. zo fijn! De mevrouw achter de balie bleef ons maar welkom heten in Vermont en zich vereerd voelen dat een stel Nederlanders haar komt bezoeken.. love it!

We zijn dus heel blij dat we hier zijn en gaan morgen dan écht beginnen met onze trip!
Nu lekker even pretzels eten, redsox kijken en daarna mijn jetlag er verder uitslapen. Tot snel!